Afscheidstoespraak 10 juli 2023

Goedenavond,

In dit theater vieren we vaak onze nieuwjaarsreceptie. Begin 2017 begon ik mijn toespraak met het nummer “The Times They Are a-Changin” van Bob Dylan gezongen door Eddie Vedder, leadzanger van Pearl Jam. Twee helden samen.

Het nummer kwam uit in januari 1964, en ook toen werd een nieuwe tijd aangekondigd. Een tijd die werd gekenmerkt door verandering.

Ik zou het nu weer kunnen laten horen. Want de tijden blijven veranderen, steeds sneller. En vandaag ook, vanwege mijn afscheid. Verandering voor de gemeente, mijn gezin en mijzelf.

Bedankt dat jullie allemaal zijn gekomen om dat te vieren, toe te juichen, te betreuren. Alles mag.

Het is voorbij. Na 8 ½ jaar stop ik als burgemeester van Raalte. Het is een voorrecht geweest om mee te hebben gelopen met jullie levens, individueel en met de gemeenschappen, met de politiek en het bestuur, met de ontwikkeling van de gemeente Raalte, in de regio. Ik heb geprobeerd mijn steentje bij te dragen. En ik kijk trots en tevreden terug.

In de afgelopen 8 jaar heb ik zoveel inwoners gesproken. Veel verhalen van jubilerende bruidsparen over een lang en rijk leven, tijdens een opening of uitreiking van een lintje, aan de keukentafel met een kopje koffie, bij een werkbezoek, in de klas met kinderen, op straat of in de supermarkt.

Ondernemers die trots hun bedrijf lieten zien, enorm innovatief en soms marktleider, ook op industrieterrein van bijvoorbeeld Broekland of Heeten. Of boeren die hun zorgen kwamen uiten op het gemeentehuis of op hun bedrijf. Mee in het leven van jullie allemaal met een openheid die me altijd verraste.

In Corona-tijden zochten we andere verbindingen, bijvoorbeeld via de online bingo op Oudjaarsavond waar de halve gemeente aan deelnam. Ik mocht als Gaston de prijs in Raalte-Noord uitreiken.

Ik liep graag voorop in de optocht in Laag-Zuthem of Lierderholthuis. Zat vooraan bij het cabaret tijdens Stoppelhaene in Raalte of opende de Pompdagen in Heino. Feesten georganiseerd met honderden vrijwilligers, cruciaal voor de sociale cohesie. Bezocht talloze bijeenkomsten in MFA De Belten in Nieuw-Heeten, een voorbeeld van de kracht van een gemeenschap. Het jubileumjaar Luttenberg 750 was ook een prachtig voorbeeld van de creativiteit in een dorp. Of de 75-jarige herdenking van de Tweede Wereldoorlog in Mariënheem met een schitterend monument.

En soms ook even pittige strenge gesprekken. Individueel, onopvallend, over handhavingszaken of criminele activiteiten. Soms met hele gemeenschappen over de opvang van vluchtelingen in Raalte, Heino, Heeten, of Laag-Zuthem. Indringend, stevig en bijna altijd respectvol en gastvrij. Soms zelfs in de nationale media tijdens boerendemonstraties. Ook dat hoort erbij.

Veel verhalen over het dagelijks leven, de mooie kanten en de zwarte randjes. Soms ook een hand op de schouder bij diepe rouw na een tragisch dodelijk ongeval of een zelfgekozen einde. Troost bieden, even aandacht, dat maakte altijd enorme indruk.

Veel verhalen!

Elke ontmoeting is belangrijk. Aandacht voor het individu, voor hun leven, hun passie, hun onderneming, hun probleem. Belangrijk voor mij. Om een klein verschil te kunnen maken. Ook belangrijk omdat het vaak laat zien dat de inwoners hun leven in onze gemeenschappen leven in grote tevredenheid. Ze kijken naar elkaar om, pakken problemen aan, zitten niet stil. Een enorme kracht zit in deze samenleving met zoveel vrijwilligers. Niet voor niets staat onze regio bovenaan in Nederland als het gaat om Brede Welvaart, waarderen inwoners hun eigen omgeving met een 8,4.

Dat komt niet door de politiek of het bestuur, die zijn passant. Dat komt door de mensen zelf, door hun energie, jullie energie. Politiek kan een beetje bijdragen, faciliteren, soms iets bijsturen. Een raadslid, een wethouder, een burgemeester kan dat ondersteunen, mogelijk maken en vooral niet hinderen. Alle gesprekjes met inwoners lieten dit keer op keer zien. Dat relativeert je eigen rol enorm, verfrissend.

Ik heb altijd geprobeerd de inwoners, onze gemeenschappen voorop te stellen. Dat hebben we samen met alle collega’s in gemeentehuis gedaan: de gemeenteraad, de wethouders, de ambtenaren. Een gemeente die dienstbaar is aan onze inwoners, die van buiten naar binnen werkt, inwoners betrekt, vertrouwen heeft en geeft, initiatieven omarmt, communiceert in normale taal. Ik ben trots dat heel vaak gelukt is. Met elkaar!

Ik ben ook trots dat de gemeente tegenwoordig ook groter durft te denken, serieus over haar grenzen heen kijkt. Onze inwoners, onze ondernemers, de maatschappelijke opgaven houden zich niet aan de gemeentegrens. Gelukkig maar. Betekent dat we veel moeten samenwerken met de buurgemeenten, voor de veiligheid, voor onze jeugd, het onderwijs en publieke gezondheid, milieu, maar ook economisch en ruimtelijk in de hele Regio Zwolle, met de provincie en zelfs daarbuiten. Samenwerken zit in het DNA van onze inwoners, en de gemeente volgt gelukkig steeds beter dit voorbeeld. Blijf dat doen.

Ik kijk ook terug op een hele leerzame periode voor mezelf. Leren om burgemeester te zijn met hulp van anderen. Nadenken over de grote bewegingen in de samenleving en weer klein maken in je actie. Reflecteren op je bestuursstijl, twijfelen, zorgen maken, leerpunten zoeken, sterke kanten ontwikkelen. Beter worden. Ook ouder en wijzer en grijzer worden. Filosofischer. De kans om hier burgemeester te zijn heeft mij veel gebracht als mens en bestuurder. Dank daarvoor.

Ik bedank van harte alle inwoners voor een warmte en betrokkenheid. Ik dank de gemeenteraad voor het constante diepe vertrouwen en de ruimte om het anders te doen. Ik dank alle wethouders voor de intensieve samenwerking. Ik dank alle sprekers voor hun hartelijk woorden. Ik heb enorm genoten van de afgelopen jaren, mede dankzij jullie.

Maar er zijn altijd een paar speciale mensen die ik wil bedanken.

Karin Cornelissen en Monique van Esterik, gemeentesecretaris. Dank voor de fijne samenwerking om samen de woelige baren te varen en de juiste koers te bepalen.

Dorien en Herma, mijn persoonlijke medewerkers. Zonder deze ondersteuning is een drukke burgemeester doelloos, kansloos, totaal verward. Dank voor de praktische steun, maar ook voor het luisterende oor.

Karin Gerner, vanaf mijn voordracht hebben we samengewerkt, met die eigenwijze snotaap die burgemeester werd en bleef. Je was mijn woordvoerder, en veel meer dan dat. Adviseur, kritisch stemmetje, tegenspreker, vertaler van de samenleving, stem van de organisatie. Dank voor deze onschatbare rol.

Jesse en Eli. Jullie zijn van kind naar tiener naar jongvolwassene gegaan in de laatste acht jaar. Een plek gevonden in Heino, op school, niet altijd makkelijk als zoon of dochter van de burgemeester, weer in een andere omgeving na Den Haag, Nairobi en New York.

Jesse: een man, alweer richting het halen van je bachelor, steeds zelfbewuster, zelf richting kiezen, verstandig, betrouwbaar, relaxt, leuke vriendengroepen en vriendin, een fijne kerel.

Eli: Niet meer de dochter van de burgemeester in Dijk of Lampe. Wel nog steeds een spring-in-het-veld, aanwezig, betrokken, creatief, positief, lekker veel vriendinnen, overal. Je diploma gehaald, nu op kamers en studeren en zin in de toekomst.

Dank jullie wel. Ik ben trots en houd van jullie.

Saskia. Samen zijn we op avontuur gegaan 25 jaar geleden. Avonturen die ons overal op de wereld hebben gebracht en toen naar Heino. Dat was wennen, maar onze plek hebben we samen gevonden. We zijn elkaars klankbord, elkaars adviseur, elkaars liefhebber en elkaars liefde. Ik ben trots hoe jij keer op keer je plek vindt en floreert. Dankjewel dat jij het belangrijkste in mijn leven wilt zijn. Ik hou van je.

“The Times They Are a-Changin” zong Bob Dylan. En tegelijk blijft ook veel hetzelfde.

Koester dat. Het is hier goed.

Dank jullie wel.

De buitengewone raadsvergadering waarin Martijn afscheid nam terugkijken? Ga naar raalte.notubiz.nl/vergadering/1130178